Φορολογική νομοθεσία: Φορολογική νομοθεσία regulates social relations in the field of taxation

Φορολογική νομοθεσία is a branch of legislation that regulates public relations in the field of taxation, i.e. in connection with the collection of taxes and other obligatory payments, the organization and functioning of the system of tax regulation and tax control bodies at all levels of government and local government.

Η ουσία των φορολογικών νομικών σχέσεων

Αυτές οι δημόσιες σχέσεις σχετίζονται άμεσα με τον κρατικό φορολογικό έλεγχο και τη διαχείριση της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της κοινωνίας μέσω του μηχανισμού φορολογίας.

Αυτές οι σχέσεις, που καλύπτουν διάφορους τομείς κρατικών, περιουσιακών στοιχείων, εξουσίας και διοικητικών σχέσεων, αποτελούν το θέμα του φορολογικού νόμου. Η κατά κύριο λόγο η φύση αυτών των σχέσεων δεν σημαίνει ότι ο φορολογικός νόμος είναι αδιάφορος για τη ρύθμιση των σχέσεων ιδιοκτησίας που προκύπτουν από τις σχέσεις εξουσίας.

Ο ρυθμιστικός ρόλος του φορολογικού νόμου είναι πιο εμφανής στη λειτουργία του συστήματος φορολογικών αρχών. Κατά συνέπεια, ο φορολογικός νόμος ενεργεί στην πραγματικότητα ως νομική μορφή για την εφαρμογή των καθηκόντων, των λειτουργιών, των μεθόδων και των εξουσιών που εκχωρείται από το Σύνταγμα και την τρέχουσα νομοθεσία για τα θέματα της εκτελεστικής εξουσίας, που λειτουργούν στο πλαίσιο του διαχωρισμού των εξουσιών. Ως εκ τούτου, ο φορολογικός νόμος εκφράζει σαφώς όλα τα χαρακτηριστικά που είναι εγγενή στις κρατικές-διαχειριστικές οικονομικές δραστηριότητες, με το νομικό του σκοπό, έναν διαχειριστικό νόμο. Με τον καθορισμό των σχετικών κανόνων συμπεριφοράς στον τομέα της φορολογικής διαχείρισης και του ελέγχου, δίνει το χαρακτήρα των νομικών σχέσεων με τις φορολογικές δημόσιες σχέσεις.

Ο φορολογικός νόμος έχει τον ρυθμιστικό του αντίκτυπο στις φορολογικές κοινωνικές σχέσεις, δίνοντάς του έτσι έναν κανονικό χαρακτήρα, δηλαδή, που αντιστοιχεί στα συμφέροντα του κράτους και της κοινωνίας. Η εστίασή του είναι σε εκείνους τους τύπους σχέσεων που προκύπτουν άμεσα σε σχέση με την πρακτική εφαρμογή των καθηκόντων και των λειτουργιών της φορολογίας.

Η φύση του φορολογικού νόμου

Ο πιο γενικός χαρακτήρας είναι η κατανομή δύο κύριων τύπων φορολογικού νόμου: ουσιαστική και διαδικαστική.

Τα ουσιαστικά πρότυπα για τη φορολογία χαρακτηρίζονται από το γεγονός ότι καθορίζουν νόμιμα μια σειρά υποχρεώσεων και δικαιωμάτων, καθώς και από την ευθύνη των συμμετεχόντων στις οικονομικές σχέσεις που ρυθμίζονται από τον φορολογικό νόμο. Οι υλικοί κανόνες εκφράζουν το νομικό καθεστώς εντός του οποίου το φορολογικό σύστημα πρέπει να λειτουργεί.

Οι ουσιαστικοί κανόνες του φορολογικού νόμου καθορίζουν τη βάση για την αλληλεπίδραση μεταξύ των φορολογουμένων και των φορολογικών αρχών.

Οι διαδικαστικοί φορολογικοί κανόνες ρυθμίζουν τη δημόσια διοίκηση και τις συναφείς διευθυντικές σχέσεις. Για παράδειγμα, αυτοί είναι οι κανόνες που καθορίζουν τη διαδικασία λήψης, εξέτασης, επίλυσης καταγγελιών και αιτήσεων από τους φορολογούμενους. Διαδικασία για τις διαδικασίες σε περιπτώσεις φορολογικών αδικημάτων κλπ. Σκοπός τους είναι να καθορίσουν τη διαδικασία (διαδικασία) για την εφαρμογή νομικών υποχρεώσεων και δικαιωμάτων που θεσπίστηκαν από τους κανόνες του ουσιαστικού φορολογικού νόμου στο πλαίσιο των ρυθμιζόμενων φορολογικών σχέσεων.

Mastering Digital Finance: Ένας ολοκληρωμένος οδηγός

Ενισχύστε το οικονομικό σας μέλλον: Πιάσε το αντίγραφο του eBook 'Mastering Digital Finance' και περιηγηθείτε με την πολυπλοκότητα των σύγχρονων οικονομικών τοπίων με αυτοπεποίθηση!

Αποκτήστε το ebook σας

Το περιεχόμενο των νομικών κανόνων για τη φορολογία είναι η νομική μορφή της οικονομικής ουσίας των φόρων και των φορολογικών και ρυθμιστικών λειτουργιών τους.

Αλληλεπίδραση του φορολογικού νόμου και άλλων κλάδων του νόμου

Ο φορολογικός νόμος αποτελεί σημαντικό μέρος του οικονομικού δικαίου. Αυτό αναπτύσσεται γρήγορα και βελτιώνει τη νομική ρύθμιση των φορολογικών σχέσεων.

Ο φορολογικός νόμος είναι ένα σύνολο νομικών κανόνων που ρυθμίζουν τις σχέσεις και τους κοινωνικούς δεσμούς που προκύπτουν μεταξύ ορισμένων θεμάτων στην εγκατάσταση, την εισαγωγή και τη συλλογή φόρων. Στην ουσία, ο φορολογικός νόμος διέπει τις σχέσεις που προκύπτουν σε σχέση με τον οργανισμό και την εφαρμογή φορολογικών απαλλαγών από άτομα και οργανισμούς.

Οι σχέσεις και οι δημόσιες σχέσεις που προκύπτουν μεταξύ ιδιωτικών και δημόσιων οντοτήτων στη διαδικασία φορολογικών δραστηριοτήτων του κράτους και της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι πολύπλευρες, πολύπλοκες και αρχικά αντιφατικές στο κοινωνικό, πολιτικό και νομικό περιεχόμενό τους. Ταυτόχρονα, οι φορολογικές σχέσεις είναι εξαιρετικά σημαντικές για τη ζωή ολόκληρου του κράτους, επομένως, πρέπει να ρυθμίζονται πλήρως από νομικούς κανόνες. Ταυτόχρονα, η συστηματική οργάνωση αυτών των κανόνων, που κατοχυρώνεται στις ρυθμιστικές οικονομικές πράξεις διαφόρων εδαφικών επιπέδων, αποτελεί τον φορολογικό νόμο.

Όλοι οι κλάδοι ή οι υποτομείς του νόμου διακρίνονται κυρίως από το θέμα της νομικής ρύθμισης. Το θέμα της νομικής ρύθμισης σχηματίζεται από τις σχέσεις που χαρακτηρίζονται από τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

1. σταθερότητα και επαναληψιμότητα, η οποία δίνει στον νομοθέτη την ευκαιρία να διορθώσει τις νομικές σχέσεις των θεμάτων με επαρκή ακρίβεια.
2. την ικανότητα εξωτερικού νομικού ελέγχου ·
3. Όντας στον νομικό τομέα, δηλαδή υπό τη δικαιοδοσία του νόμου.

Ο ορισμός του θέματος του φορολογικού νόμου σας επιτρέπει να τον περιορίσετε από άλλα στοιχεία του οικονομικού δικαίου. Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι ο φορολογικός νόμος είναι ένα υπο-διακοσμητικό χρηματοπιστωτικό δίκαιο , οι κανόνες του οποίου, με επιτακτικές και αποθετικές μεθόδους, ρυθμίζουν το σύνολο της ομοιογενούς ιδιοκτησίας και τις σχετικές κοινωνικές σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ του κράτους , φορολογούμενοι και άλλα πρόσωπα σχετικά με την εγκατάσταση, την εισαγωγή και τη συλλογή φόρων στο εισόδημα του κράτους, τον φορολογικό έλεγχο και τη δίωξη για παραβιάσεις των φορολογικών.