اصول سیستم های مالیاتی ساختمان

در دنیای مدرن ، سیستم مالیاتی هر کشور مهمترین پیوند نه تنها در سیستم مالی دولت است که بخشی جدایی ناپذیر از آن است ، بلکه سیستم کلی تنظیم اقتصادی است. از سیستم های مالیاتی به عنوان ابزاری مؤثر برای اجرای سیاست مالی و اقتصادی دولت استفاده می شود. با کمک مالیات ، فرآیندهای اقتصادی و اجتماعی تنظیم می شوند ، تشویق می شوند یا برعکس ، توسعه بخش های خاصی از اقتصاد و فعالیت ها به نفع بازسازی ساختاری اقتصاد محدود می شود و سرعت کلی اجتماعی و اقتصادی اقتصادی توسعه و سطح اشتغال جمعیت پشتیبانی می شود.

راه حل این مشکلات به طور خودکار با معرفی یک سیستم مالیاتی رخ نمی دهد. توانایی سیستم مالیاتی به عنوان یک کل و هر مالیات به طور جداگانه برای انجام کارکردهای اختصاص داده شده به آنها بستگی به اصولی دارد که در آن ساخته شده است.

اهمیت اصول در سیستم مالیاتی

٪٪ یک اصل ٪٪ گزاره یا ارزشی است که راهنمای رفتار یا ارزیابی است. در قانون ، این قاعده ای است که باید یا معمولاً دنبال شود. می توان آن را مطلوب دنبال کرد ، یا می تواند یک نتیجه اجتناب ناپذیر از چیزی باشد ، مانند قوانین مشاهده شده در طبیعت یا نحوه ساخت یک سیستم.

اصول سیستم های مالیاتی ساختمان از موقعیت های مختلف تفسیر می شود. اساساً اصول کلاسیک مالیات را بپذیرید:

• اصل عدالت مالیات ؛
• یقین و صحت مالیات (اندازه ، شرایط ، روش و روش محاسبه) ؛
• راحتی شرایط و روشهای پرداخت ؛
• اثربخشی مالیات برای دولت.

اصل عدالت

اصل اصلی اصل عدالت در نظر گرفته می شود ، اما معانی مختلفی وجود دارد. مشکل اینجاست که عدالت یک مقوله ، در درجه اول اجتماعی ، اخلاقی و اخلاقی است. و برای اقتصاد ، این یک مفهوم بسیار نسبی است ، از نظر ماهیت ذهنی و بنابراین به دور از مبهم است. مفاهیم مختلف انصاف باعث ایجاد مفاهیم مختلف انصاف اقتصادی و مالیاتی می شود.

در حال حاضر ، در تئوری مالیات جهانی ، دو نکته اصلی در مورد انصاف مالیات وجود دارد.

نکته اول این است که مالیات باید براساس مساوی بودن برای همه مالیات دهندگان باشد ، صرف نظر از میزان درآمد آنها ، شرایط دریافت آنها و سایر عوامل. در عین حال ، سطح نرخ مالیات باید حداقل باشد (تا حد ممکن کم) ، مزایا نیز باید به حداقل برسد و از نظر ایده آل ، آنها اصلاً نباید باشند.

برعکس ، برعکس ، اعتقاد بر این است که سطح اسمی نرخ مالیات از اهمیت اساسی برخوردار نیست (می تواند بسیار بالا باشد). از طرف دیگر ، مالیات ها باید بسته به سطح درآمد ، شبکه گسترده ای از مزایا و تمایز نرخ مالیات داشته باشند. در این حالت ، اصول عدالت افقی و عمودی اعلام می شود که رعایت آن با تسویه حساب درآمد مالیات دهندگان حاصل می شود.

مطابق با این دو موضع ، اصل عدالت در مورد اول به عنوان اصل برابری عمودی و افقی مالیات ها ، براساس مالیات متناسب درآمد با نرخ مالیات ثابت ، مستقل از میزان درآمد مشمول مالیات تدوین می شود.

تسلط بر امور مالی دیجیتال: یک راهنمای جامع

توانمندسازی آینده مالی خود: نسخه خود را از کتاب الکترونیکی 'تسلط بر امور مالی دیجیتال' بگیرید و با اطمینان از پیچیدگی های مناظر مالی مدرن حرکت کنید!

کتاب الکترونیکی خود را دریافت کنید

در مورد دوم ، اصل عدالت به عنوان ترکیبی از دو اصل درک می شود:

• اصل عدالت عمودی ، که براساس آن نهادها در شرایط مختلف باید با قوانین مالیاتی متفاوت رفتار شوند.
• اصل انصاف افقی - اشخاصی که در همان شرایط قرار دارند باید با قوانین مالیاتی به طور مساوی رفتار شوند.

اجرای این اصل از طریق مالیات مترقی حاصل می شود ، که در آن نرخ مالیات بسته به رشد سطح درآمد مشمول مالیات مالیات دهندگان افزایش می یابد.

هر دو موقعیت در نظریه مالیات با استدلال کافی اثبات می شوند ، بنابراین هر یک از آنها حق وجود دارند. اگر به عمل کشورهای توسعه یافته بپردازیم ، سیستم های مالیاتی بیشتر بر اساس اصول انصاف عمودی و افقی ساخته می شوند. تمایز نرخ مالیات پایه یک پدیده گسترده است: هم به صورت مستقیم - به صورت نرخ مالیات مترقی بسته به سطح درآمد (به عنوان مثال ، مالیات بر درآمد اساسی در ایالات متحده) و به شکل پنهان - عمدتا از طریق سیستم مزایا ، گاهی اوقات به طور مستقیم و پنهان به طور همزمان.

اصول خاص

به موازات اصول کلاسیک سیستم های مالیاتی ساختمان ، اصول خاصی وجود دارد. در میان آنها:

• ثبات قانون مالیاتی ؛
• garai bateko zerga bilketa;
• ارائه مطالبات مالی برابر به مالیات دهندگان ؛
• سطح بهینه نرخ مالیات ؛
• اعتبار سیستم مشوق های مالیاتی ؛
• ترکیب بهینه از کارکردهای مالیاتی (مالیات مستقیم و غیرمستقیم در درآمد بودجه) و غیره

هر یک از این اصول به یک یا عنصر دیگر سیستم مالیاتی اشاره دارد ، بنابراین لیست آنها می تواند بارها و بارها گسترش یابد. آنها با هم ، اصل کارآیی و بهینه بودن سیستم مالیاتی را تشکیل می دهند.

در نهایت

برای سیستم های مالیاتی ، همچنین در یک سری ویژه ، اصل وحدت سیستم مالیاتی است که مطابق با آن سیستم مالیاتی باید در ویژگی های اصلی یک کشور واحد در قلمرو کل ایالت باشد. اختیارات مالیاتی ارائه شده به مقامات دولتی منطقه ای و دولت های محلی نباید منجر به تشکیل سیستم های مالیاتی منطقه ای فردی شود و از این طریق یک فضای مالیاتی واحد را از بین ببرد.

اصول ایجاد یک سیستم مالیاتی در کل آنها باید شرایطی را برای تحقق مؤثر در کارکردهای آنها ایجاد کند.