საგადასახადო კანონი: საგადასახადო კანონი regulates social relations in the field of taxation

საგადასახადო კანონი is a branch of legislation that regulates public relations in the field of taxation, i.e. in connection with the collection of taxes and other obligatory payments, the organization and functioning of the system of tax regulation and tax control bodies at all levels of government and local government.

საგადასახადო იურიდიული ურთიერთობების არსი

ეს საზოგადოებასთან ურთიერთობა პირდაპირ კავშირშია სახელმწიფო საგადასახადო კონტროლთან და საზოგადოების ეკონომიკური და სოციალური განვითარების მენეჯმენტთან, დაბეგვრის მექანიზმის საშუალებით.

ეს ურთიერთობები, რომელიც მოიცავს სახელმწიფო, ქონების, ძალაუფლებისა და ადმინისტრაციული ურთიერთობების სხვადასხვა სფეროებს, წარმოადგენს საგადასახადო სამართლის საგანს. ამ ურთიერთობების უპირატესად ძალაუფლების ბუნება არ ნიშნავს იმას, რომ საგადასახადო კანონი გულგრილია ძალაუფლების ურთიერთობისგან წარმოქმნილი ქონებრივი ურთიერთობების რეგულირებისთვის.

საგადასახადო კანონის მარეგულირებელი როლი ყველაზე აშკარაა საგადასახადო ორგანოების სისტემის ფუნქციონირებაში. შესაბამისად, საგადასახადო კანონი ფაქტობრივად მოქმედებს, როგორც სამართლებრივი ფორმა, კონსტიტუციისა და ამჟამინდელი კანონმდებლობით მინიჭებული ამოცანების, ფუნქციების, მეთოდებისა და უფლებამოსილების შესრულებისთვის, რომლებიც მოქმედებენ აღმასრულებელი ხელისუფლების სუბიექტებისთვის, რომლებიც ფუნქციონირებენ უფლებამოსილების განცალკევების ფარგლებში. ამრიგად, საგადასახადო კანონი აშკარად გამოხატავს ყველა იმ მახასიათებელს, რომელიც თან ახლავს სახელმწიფო-ადმინისტრაციულ ფინანსურ საქმიანობას, მისი სამართლებრივი მიზნებით, მენეჯმენტის კანონით. საგადასახადო მენეჯმენტისა და კონტროლის სფეროში ქცევის შესაბამისი წესების დაფიქსირებით, ეს იურიდიული ურთიერთობების ხასიათს ანიჭებს საგადასახადო საზოგადოებასთან ურთიერთობას.

საგადასახადო კანონს აქვს თავისი მარეგულირებელი გავლენა საგადასახადო სოციალურ ურთიერთობებზე, რითაც მათ აძლევს მოწესრიგებულ ხასიათს, ანუ შეესაბამება სახელმწიფოსა და საზოგადოების ინტერესებს. მისი ყურადღება გამახვილებულია იმ ტიპის ურთიერთობებზე, რომლებიც უშუალოდ წარმოიქმნება საგადასახადო დავალებების პრაქტიკულ განხორციელებასთან დაკავშირებით.

საგადასახადო კანონის ბუნება

ყველაზე ზოგადი ხასიათი არის საგადასახადო კანონის ორი ძირითადი ტიპის გამოყოფა: არსებითი და პროცედურული.

დაბეგვრის არსებითი ნორმები ხასიათდება იმით, რომ ისინი იურიდიულად აფიქსირებენ ვალდებულებებსა და უფლებებს, აგრეთვე მონაწილეთა პასუხისმგებლობას საგადასახადო კანონით რეგულირებულ ფინანსურ ურთიერთობებში. მატერიალური ნორმები გამოხატავს იურიდიულ რეჟიმს, რომლის ფარგლებშიც უნდა მოქმედებდეს საგადასახადო სისტემა.

საგადასახადო კანონის არსებითი ნორმები განსაზღვრავს გადასახადის გადამხდელებს და საგადასახადო ორგანოებს შორის ურთიერთქმედების საფუძველს.

საპროცესო საგადასახადო წესები არეგულირებს საჯარო ადმინისტრირებას და მათთან დაკავშირებულ მენეჯმენტულ ურთიერთობებს. მაგალითად, ეს არის წესები, რომლებიც განსაზღვრავს გადასახადის გადამხდელთა მხრიდან საჩივრებისა და განაცხადების მიღების, განხილვის, გადაწყვეტილებისა და განაცხადების მიღების პროცედურას; პროცესის პროცედურა საგადასახადო დანაშაულის შემთხვევებში და ა.შ. მათი მიზანია განსაზღვროს პროცედურა (პროცედურა) იურიდიული ვალდებულებებისა და უფლებების შესრულების მიზნით, არსებითი საგადასახადო კანონის ნორმებით დადგენილია რეგულირებული საგადასახადო ურთიერთობების ფარგლებში.

ციფრული ფინანსების დაუფლება: ყოვლისმომცველი სახელმძღვანელო

თქვენი ფინანსური მომავლის უფლება: აიღეთ თქვენი ასლი 'ციფრული ფინანსების' ebook- ის ასლი და ნავიგაცია თანამედროვე ფინანსური ლანდშაფტების სირთულეებზე თავდაჯერებულობით!

მიიღეთ თქვენი წიგნი

იურიდიული ნორმების შინაარსი დაბეგვრის შესახებ არის გადასახადების ეკონომიკური არსის და მათი ფისკალური და მარეგულირებელი ფუნქციების იურიდიული ფორმა.

საგადასახადო სამართლისა და კანონის სხვა ფილიალების ურთიერთქმედება

საგადასახადო კანონი ფინანსური კანონის მნიშვნელოვანი ნაწილია. ეს სწრაფად ვითარდება და აუმჯობესებს საგადასახადო ურთიერთობების სამართლებრივი რეგულირებას.

საგადასახადო კანონი არის იურიდიული ნორმების ერთობლიობა, რომელიც არეგულირებს ურთიერთობებსა და სოციალურ კავშირებს, რომლებიც წარმოიქმნება გარკვეულ საგნებს შორის გადასახადების დაწესებულებაში, დანერგვაში და შეგროვებაში. სინამდვილეში, საგადასახადო სამართალი არეგულირებს ურთიერთობებს, რომლებიც წარმოიქმნება ორგანიზაციასთან და ინდივიდებისა და ორგანიზაციების მხრიდან საგადასახადო გამონაკლისის განხორციელებასთან დაკავშირებით.

ურთიერთობები და საზოგადოებასთან ურთიერთობა, რომელიც წარმოიქმნება კერძო და საზოგადოებრივ პირებს შორის სახელმწიფო და ადგილობრივი თვითმმართველობის საგადასახადო საქმიანობის პროცესში, მრავალმხრივი, რთული და თავდაპირველად ურთიერთსაწინააღმდეგოა მათი სოციალური, პოლიტიკური და იურიდიული შინაარსით. ამავდროულად, საგადასახადო ურთიერთობები ძალზე მნიშვნელოვანია მთელი სახელმწიფოს სიცოცხლისთვის, შესაბამისად, ისინი სრულად უნდა იყოს რეგულირებული იურიდიული ნორმებით. ამავდროულად, ამ ნორმების სისტემური ორგანიზაცია, რომელიც გათვალისწინებულია სხვადასხვა ტერიტორიული დონის მარეგულირებელი ფინანსური აქტებით, ქმნის საგადასახადო კანონს.

ყველა ფილიალი ან კანონის ქვე-სექტორი გამოირჩევა, ძირითადად, იურიდიული რეგულირების საგანი. იურიდიული რეგულირების საგანი წარმოიქმნება ურთიერთობებით, რომლებიც ხასიათდება შემდეგი მახასიათებლებით:

1. სტაბილურობა და განმეორებადობა, რაც კანონმდებელს შესაძლებლობას აძლევს დააფიქსიროს საგნების იურიდიული ურთიერთობები საკმარისი სიზუსტით;
2. გარე იურიდიული კონტროლის შესაძლებლობა;
3. იურიდიულ სფეროში ყოფნა, ანუ კანონის იურისდიქციის ქვეშ.

საგადასახადო სამართლის საგნის განმარტება საშუალებას გაძლევთ შეზღუდოთ იგი ფინანსური კანონის სხვა კომპონენტებისგან. ამრიგად, შეგვიძლია ვთქვათ, რომ საგადასახადო კანონი არის ფინანსური სამართლის ქვე-ფილიალი , რომლის ნორმები, იმპერატიული და განკარგვის მეთოდებით, არეგულირებს ჰომოგენური ქონების მთლიანობას და მასთან დაკავშირებულ არაპროფესიულ სოციალურ ურთიერთობებს, რომლებიც ვითარდება სახელმწიფოს შორის , გადასახადის გადამხდელები და სხვა პირები, რომლებიც ეხმიანებიან სახელმწიფო შემოსავალში გადასახადების დაწესებას, შემოღებას და შეგროვებას საგადასახადო დარღვევების გამო.