Η ιστορία της δημιουργίας φορολογίας στον κόσμο

Οι φόροι είναι η κύρια εγγύηση της ύπαρξης του κράτους, αντίστοιχα, η ιστορία της φορολογίας σχετίζεται άμεσα με την ιστορία της ύπαρξης κρατών. Είναι αλήθεια ότι είναι απαραίτητο να γίνει διάκριση τέτοιων φαινομένων όπως το αφιέρωμα και τα τέλη από τη φορολογία - τα δύο πρώτα εμφανίστηκαν ακόμη και πριν από τα κράτη και συχνότερα σήμαιναν την απαίτηση σε είδος - τρόφιμα, αγαθά και ακόμη και ανθρώπους. Το αφιέρωμα επιβλήθηκε σε μεμονωμένους λαούς, χωριά ή φυλές. Οι ηττημένοι λαοί απέδωσαν φόρο τιμής στους υποτελείς μετά την ήττα στον πόλεμο, στην πραγματικότητα, το αφρικανικό σκλάβιο εμπόριο που αναπτύχθηκε επίσης με βάση το αφιέρωμα - τα ισχυρά αφρικανικά κράτη πώλησαν τους ηττημένους εχθρούς στη δουλεία στους Ευρωπαίους.

Το φορολογικό σύστημα άρχισε να αναπτύσσεται μόνο με την έλευση των χρημάτων. Το καθολικό ισοδύναμο έχει απλοποιήσει σημαντικά τα χρήματα που συλλέγονται από εκβιασμούς και μπορείτε να το απορρίψετε ανάλογα με τις ανάγκες. Οι πρώτοι φόροι συλλέχθηκαν κυρίως για τη διατήρηση του κράτους και του στρατιωτικού του συστήματος. Οι κυριαρχίες εκείνων των χρόνων δεν σκέφτηκαν πραγματικά την ελευθέρωση του φορολογικού συστήματος και εξαιτίας αυτού, οι δημοφιλείς ταραχές συχνά ξέσπασαν.

Ωστόσο, η κοινωνία συνέχισε να πληρώνει σταθερά φόρους και φόρο τιμής στο κράτος. Σε ορισμένες περιπτώσεις, λόγω της απελπισίας της κατάστασης. Σε άλλες περιπτώσεις, οι ευγνώμονες κάτοικοι πλήρωσαν τον κυβερνήτη για να τους κρατήσουν ασφαλείς.

Προέλευση φορολογίας

Πριν από την εμφάνιση των πρώτων κρατικών οργανώσεων, οι φόροι καταβλήθηκαν μόνο από τα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας - τεχνίτες, εμπόρους και αγρότες. Ήταν οι φόροι τους που δαπανήθηκαν για την παροχή του κρατικού συστήματος και την πλήρωση του στρατού.

Οι πρώτοι φόροι ήταν φόροι για τις βασικές αξίες: γη, ζώα, εργαζόμενοι. Μια άλλη πηγή φορολογικών εσόδων, ο φόρος επί των κατακτημένων, είναι πιο πιθανό να ταξινομηθεί ως κρατική επιχείρηση, εάν η κατάκτηση θεωρείται ως έργο με το δικό της κόστος (στρατεύματα) και το εισόδημα (ένας φορολογικός χρόνος για την κατάκτηση και τη σταθερή αφιέρωμα ή φόρους).

Οι θυσίες μερικές φορές αναφέρονται ως οι πρώτοι φόροι. Όλοι αυτοί οι φόροι ήταν άμεσοι, δηλαδή, επιβλήθηκαν απευθείας σε άτομα που λαμβάνουν εισόδημα, πραγματοποιούν συναλλαγές και ιδιοκτησία. Αυτοί οι φόροι επιτέθηκαν αντίστοιχα από τις κοσμικές και πνευματικές αρχές ανεξάρτητα.

Οι ελεύθεροι κάτοικοι της αρχαίας Ελλάδας δεν πληρώνουν καθόλου φόρους, περιορίζοντας τους εαυτούς τους σε εθελοντικές δωρεές, ωστόσο, κατά τη διάρκεια της πολεμικής περιόδου, εισήχθησαν φορολογικές εισφορές για ολόκληρο τον πληθυσμό. Το ρωμαϊκό σύστημα εργάστηκε με παρόμοιο τρόπο - οι φόροι επιβλήθηκαν μόνο σε πόλεμο, ωστόσο, δεδομένης της συχνότητας των ρωμαϊκών νικηφόρων πολέμων, μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο συχνά συνέβη αυτό. Οι κάτοικοι των κατακτημένων επαρχιών υποβλήθηκαν σε όλα τα είδη φόρων χωρίς να αποτύχουν, προκειμένου να επιδείξουν για άλλη μια φορά τη δευτερεύουσα θέση τους.

Το σύγχρονο σύστημα φορολογίας κληρονομεί σε μεγάλο βαθμό τη ρωμαϊκή. Έτσι, στις ημέρες της Αρχαίας Ρώμης εμφανίστηκαν τέτοιες έννοιες όπως οι άμεσοι φόροι, κυμαινόμενες ανάλογα με το εισόδημα του φορολογούμενου. Οι έμμεσοι φόροι που περιλαμβάνονται στην τιμή των αγαθών, συμπεριλαμβανομένου του φόρου κατανάλωσης και των εννοιών όπως οι φορολογικές άδειες, οι οποίες έχουν προσαρμοστεί σε νέες όρους κατά τους τελευταίους αιώνες. Τώρα ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά.

Παλαιές φορολογικές ηλικίες

Mastering Digital Finance: Ένας ολοκληρωμένος οδηγός

Ενισχύστε το οικονομικό σας μέλλον: Πιάσε το αντίγραφο του eBook 'Mastering Digital Finance' και περιηγηθείτε με την πολυπλοκότητα των σύγχρονων οικονομικών τοπίων με αυτοπεποίθηση!

Αποκτήστε το ebook σας

Στην αρχαία Αίγυπτο, το κύριο εισόδημα ήταν η πληρωμή για τη χρήση της γης που ανήκε στον αρχηγό του κράτους. Στην αρχαία Ελλάδα, ο φόρος εισοδήματος ήταν ο κύριος, αλλά οι ελεύθεροι πολίτες των πόλεων δεν το πληρώνουν. Αντ 'αυτού, οι πολίτες έκαναν εθελοντικές δωρεές και μόνο σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης (πόλεμος) ήταν ένα καθορισμένο ποσοστό εισοδήματος που συλλέχθηκε από αυτούς.

Δεν υπήρχαν πρακτικά φόροι στην αρχαία Ρώμη. Όσο η Ρώμη παρέμεινε μια πόλη-κράτος, τα δημόσια έξοδα καλύφθηκαν από τη μίσθωση δημόσιων εκτάσεων. Η κρατική συσκευή υποστηρίχθηκε. Οι εκλεγμένοι δικαστές, οι οποίοι εκλέχθηκαν, όχι μόνο απέδωσαν τα καθήκοντά τους δωρεάν, αλλά συνέβαλαν επίσης τα δικά τους κεφάλαια στις δημόσιες ανάγκες σε εθελοντική βάση, θεωρώντας ότι είναι αξιέπαιοι. Σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης (πόλεμος), οι πολίτες της Ρώμης φορολογούνταν στην περιουσία τους. Για το σκοπό αυτό, κάθε πέντε χρόνια υπέβαλαν στους εκλεγμένους αξιωματούχους τους-αγοραστές μια δήλωση σχετικά με την περιουσία και την οικογενειακή τους κατάσταση, βάσει των οποίων προσδιορίστηκε το ποσό του φόρου (προσόντα).

Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η κύρια πηγή εισοδήματος ήταν ο φόρος γης, ύψους 10% του εισοδήματος από την πλοκή. Άλλες μορφές φορολογίας γης εφαρμόστηκαν, όπως ένας φόρος επί του αριθμού των οπωροφόρων δέντρων, συμπεριλαμβανομένων των αμπέλων. Τα ακίνητα και τα μέσα παραγωγής φορολογήθηκαν: ακίνητα, ζώα, τιμαλφή. Κάθε κάτοικος της επαρχίας έπρεπε να πληρώσει έναν μόνο φόρο δημοσκόπησης για όλους. Υπήρχαν επίσης έμμεσοι φόροι (μεταβιβάστηκαν στους αγοραστές αγαθών): Φόρος κύκλου εργασιών - 1%, ειδικός φόρος κύκλου εργασιών για το εμπόριο σκλάβων - 4%, φόρος επί της απελευθέρωσης των σκλάβων - 5%της αξίας τους. Σε 6 μ.Χ. αυτοκράτορας Augustus εισήγαγε φόρο κληρονομιάς με ποσοστό 5%. Μόνο οι πολίτες της Ρώμης υποβλήθηκαν σε φόρο κληρονομιάς. Ο φόρος στοχεύθηκε. Τα κεφάλαια που ελήφθησαν χρησιμοποιήθηκαν για την παροχή συντάξεων για επαγγελματίες στρατιώτες.

τελικά

Η φορολογία είναι η επιβολή υποχρεωτικών εισφορών σε άτομα ή οντότητες από κυβερνήσεις σε σχεδόν κάθε χώρα του κόσμου. Η φορολογία χρησιμοποιείται κυρίως για την αύξηση των εσόδων για τις κυβερνητικές δαπάνες, αν και μπορεί να εξυπηρετήσει και άλλους σκοπούς.

Η ιστορία της φορολογίας χρονολογείται από την αρχαιότητα, πριν από την έλευση των χρημάτων. Και αναπτύχθηκε γρήγορα παράλληλα με την ανάπτυξη του κρατικού συστήματος. Αυτό είναι ένα αναπόσπαστο στοιχείο για την ύπαρξη του κράτους. Η φορολογική διαδικασία συνεχίζεται μέχρι σήμερα.