Historia tworzenia opodatkowania na świecie

Podatki są główną gwarancją odpowiednio istnienia państwa, historia opodatkowania jest bezpośrednio związana z historią istnienia państw. To prawda, że ​​konieczne jest odróżnienie takich zjawisk, jak hołd i opłaty od opodatkowania - pierwsze dwa pojawiły się jeszcze przed stanami, a częściej oznaczały zapotrzebowanie w naturze - żywność, towary, a nawet ludzi. Hołd został nałożony na poszczególne narody, wioski lub plemiona. Pokonane ludy oddały hołd wasali po porażce w wojnie, w rzeczywistości afrykański handel niewolnikami rozwinął się również na podstawie hołdu - silne stany afrykańskie sprzedały pokonane wrogów w niewolnictwo Europejczykom.

System podatkowy zaczął rozwijać się tylko wraz z nadejściem pieniędzy. Uniwersalny odpowiednik znacznie uprościł wymuszenie - zebrane pieniądze i możesz je pozbyć w razie potrzeby. Pierwsze podatki zostały zebrane przede wszystkim na utrzymanie państwa i jego systemu wojskowego. Władcy tamtych czasów tak naprawdę nie myślały o liberalizacji systemu podatkowego, a z tego powodu popularne zamieszki często wybuchały.

Mimo to społeczeństwo nadal stale płaciło podatki i hołd państwu. W niektórych przypadkach, ze względu na beznadziejność sytuacji. W innych przypadkach wdzięczni mieszkańcy zapłacili władcy za bezpieczeństwo.

Pochodzenie opodatkowania

Przed pojawieniem się pierwszych organizacji państwowych podatki były opłacane tylko przez niższe warstwy społeczeństwa - rzemieślników, kupców i chłopów. To ich podatki wydano na dostarczenie systemu państwowego i wypełnianie armii.

Pierwsze podatki były podatkami od wartości podstawowych: grunt, zwierzęta gospodarskie, pracownicy. Kolejne źródło dochodów podatkowych, podatek od pokonanego, jest bardziej prawdopodobne, że zostanie sklasyfikowane jako „przedsiębiorstwo państwowe”, jeśli podbój jest postrzegany jako projekt z własnymi kosztami (żołnierzami) i dochodu (jednorazowy podatek od pokonanego i stałego hołd lub podatki).

Ofiary są czasami określane jako pierwsze podatki. Wszystkie te podatki były bezpośrednie, to znaczy były nakładane bezpośrednio na osoby, które otrzymują dochód, przeprowadzają transakcje i własność. Podatki te zostały pobierane odpowiednio przez władze świeckie i duchowe niezależnie.

Wolni mieszkańcy starożytnej Grecji w ogóle nie płacili podatków, ograniczając się do dobrowolnych darowizn, jednak w okresie wojny wprowadzono opłaty podatkowe dla całej populacji. System rzymski działał w podobny sposób - podatki zostały nałożone tylko w czasie wojny, biorąc pod uwagę częstotliwość Roman zwycięskich wojen, można sobie wyobrazić, jak często to się zdarza. Mieszkańcy podbitych prowincji byli bez wątpienia poddani wszelkiego rodzaju podatkom, aby ponownie wykazać ich podrzędną pozycję.

Współczesny system opodatkowania w dużej mierze dziedziczy rzymski. Tak więc w czasach starożytnego Rzymu pojawiły się takie pojęcia, jak podatki bezpośrednie, zmieniają się w zależności od dochodu podatnika; Podatki pośrednie uwzględnione w cenie towarów, w tym podatek akcyzowych oraz takie koncepcje, jak licencje fiskalne, które dostosowały się do nowych warunków w ciągu ostatnich stuleci. Teraz przyjrzyjmy się bliżej.

Stare wieki podatkowe

Mastering Digital Finance: kompleksowy przewodnik

Wzmocnij swoją przyszłość finansową: weź kopię ebooka „Mastering Digital Finance” i złożoność nowoczesnych krajobrazów finansowych z pewnością!

Zdobądź swój ebook

W starożytnym Egipcie głównym dochodem była płatność za korzystanie z gruntów należących do głowy państwa. W starożytnej Grecji podatek dochodowy był główny, ale wolni obywatele miast go nie zapłacili. Zamiast tego obywatele przekazali dobrowolne darowizny, a tylko w nagłych wypadkach (wojna) był ustalonym odsetkiem zebranych od nich dochodów.

W starożytnym Rzymie praktycznie nie było podatków. Dopóki Rzym pozostał państwem miasta, wydatki publiczne były pokryte dzierżawą ziemi publicznej. Obsługiwał się aparat państwowy. Wybrani sędziowie, którzy zostali wybrani, nie tylko wykonywali swoje obowiązki bezpłatnie, ale także przyczynili się do własnych funduszy na potrzeby publiczne na zasadzie dobrowolności, biorąc pod uwagę to honorowe. W sprawach awaryjnych (wojna) obywatele Rzymu byli opodatkowani od swojej nieruchomości; W tym celu co pięć lat poddawali się wybranym urzędnikom-cennikom oświadczenie o ich własności i stanu cywilnym, na podstawie których ustalono kwotę podatku (kwalifikację).

W Imperium Rzymskim głównym źródłem dochodów był podatek gruntowy, w wysokości 10% dochodów z działki. Zastosowano inne formy opodatkowania gruntów, takie jak podatek od liczby drzew owocowych, w tym winorośli. Nieruchomość i środki produkcji zostały opodatkowane: nieruchomości, zwierzęta gospodarskie, kosztowności. Każdy mieszkaniec prowincji musiał zapłacić pojedynczy podatek od ankiety za wszystkich. Istniały również podatki pośrednie (przekazane nabywcom towarów): podatek od obrotu - 1%, specjalny podatek od obrotu od handlu niewolnikami - 4%, podatek od zwolnienia niewolników - 5%ich wartości. W 6 AD Cesarz Augusta wprowadził podatek od spadków według stawki 5%. Tylko obywatele Rzymu podlegali podatkowi od spadków. Podatek był ukierunkowany. Otrzymane fundusze zostały wykorzystane do zapewnienia emerytur dla profesjonalnych żołnierzy.

Ostatecznie

Opodatkowanie to narzucenie obowiązkowych opłat na osoby lub podmioty przez rządy w prawie każdym kraju świata. Opodatkowanie stosuje się przede wszystkim w celu zwiększenia przychodów na wydatki rządowe, choć może również służyć innych celach.

Historia opodatkowania sięga czasów starożytnych, przed nadejściem pieniędzy. I rozwinął się szybko równolegle z rozwojem systemu państwowego. Jest to integralny element istnienia państwa. Proces podatkowy trwa do dziś.