Dünyada Vergilendirme Yaratılışının Tarihi

Vergiler, sırasıyla devletin varlığının ana garantisidir, vergilendirme tarihi doğrudan devletlerin varlığı tarihi ile ilgilidir. Doğru, haraç ve aidat gibi fenomenlerin vergilendirmeden ayırt edilmesi gerekir - ilk ikisi devletlerden önce bile ortaya çıktı ve daha çok ayni talep - gıda, mal ve hatta insanlar anlamına geliyordu. Bireysel halklara, köylere veya kabilelere haraç verildi. Yenilen halklar, savaştaki yenilgiden sonra vassallara haraç ödedi, aslında, Afrika köle ticareti de haraç temelinde gelişti - güçlü Afrika devletleri, yenilmiş düşmanları Avrupalılara köleliğe sattılar.

Vergi sistemi sadece paranın ortaya çıkmasıyla gelişmeye başladı. Evrensel eşdeğer, gasp - toplanan parayı büyük ölçüde basitleştirdi ve gerektiğinde atabilirsiniz. İlk vergiler öncelikle devletin ve askeri sisteminin bakımı için toplanmıştır. O zamanların egemenleri, vergi sisteminin serbestleştirilmesini gerçekten düşünmüyordu ve bu nedenle popüler ayaklanmalar genellikle patlak verdi.

Fakat yine de, toplum devlete istikrarlı bir şekilde vergi ve haraç ödemeye devam etti. Bazı durumlarda, durumun umutsuzluğu nedeniyle. Diğer durumlarda, minnettar sakinler hükümdarı onları güvende tutmak için ödedi.

Vergilendirmenin kökenleri

Birinci devlet örgütlerinin ortaya çıkmasından önce vergiler sadece toplumun alt katmanları - zanaatkârlar, tüccarlar ve köylüler tarafından ödenmiştir. Devlet sistemini sağlamak ve orduyu doldurmak için harcanan vergilerdi.

İlk vergiler temel değerler üzerindeki vergilerdi: arazi, hayvancılık, işçiler. Bir başka vergi geliri kaynağının, Varış Vergisi'nin, fetih kendi maliyetleri (birlikleri) ve gelir (bir kerelik vergi ve sabit ve sabit bir vergi olarak bir proje olarak görülmesi halinde, devlet işletmesi olarak sınıflandırılması daha olasıdır. haraç veya vergiler).

Kurbanlara bazen ilk vergiler denir. Tüm bu vergiler doğrudan, yani doğrudan gelir alan, işlemler yapan ve kendi mülkiyeti alan kişilere alındı. Bu vergiler sırasıyla laik ve manevi otoriteler tarafından bağımsız olarak alınmıştır.

Antik Yunanistan'ın özgür sakinleri hiç vergi ödemediler ve kendilerini gönüllü bağışlarla sınırlandırdı, ancak savaş döneminde tüm nüfus için vergi vergileri getirildi. Roma sistemi benzer şekilde çalıştı - vergiler sadece savaş zamanına uygulandı, ancak Roma muzaffer savaşlarının sıklığı göz önüne alındığında, bunun ne sıklıkta olduğunu hayal edebilir. Fethedilen illerin sakinleri, bir kez daha ast pozisyonlarını göstermek için başarısız olmaksızın her türlü vergiye maruz kaldı.

Modern vergilendirme sistemi büyük ölçüde Roma olanı miras alır. Dolayısıyla, antik Roma'nın günlerinde, vergi mükellefinin gelirine bağlı olarak dalgalanan doğrudan vergiler gibi kavramlar ortaya çıktı; Tüketim vergisi de dahil olmak üzere malların fiyatına dahil olan dolaylı vergiler ve son yüzyıllarda yeni koşullara uyarlanmış mali lisanslar gibi kavramlar. Şimdi daha yakından bakalım.

Eski vergi çağları

Dijital Finansman Üstünlük: Kapsamlı Bir Rehber

Finansal geleceğinizi güçlendirin: 'Mastering Dijital Finans' e -Kitabı kopyasını alın ve modern finansal manzaraların karmaşıklıklarını güvenle gezin!

E -kitabını al

Eski Mısır'da ana gelir, Devlet Başkanı'nın sahip olduğu arazinin kullanımı için ödeme idi. Antik Yunanistan'da gelir vergisi ana idi, ancak şehirlerin özgür vatandaşları ödemedi. Bunun yerine, vatandaşlar gönüllü bağışlar yaptılar ve sadece acil durumlarda (savaş) onlardan toplanan gelirin belirli bir yüzdesiydi.

Antik Roma'da neredeyse hiç vergi yoktu. Roma bir şehir devleti olarak kaldığı sürece, kamu masrafları kamu arazilerinin kiralanmasıyla karşılandı. Devlet aygıtı kendini destekledi. Seçilen seçilen sulh yargıçları, sadece görevlerini ücretsiz olarak yerine getirmekle kalmadı, aynı zamanda onurlu göz önüne alındığında, gönüllü olarak kamu ihtiyaçlarına kendi fonlarını da katkıda bulundular. Acil durumlarda (savaş), Roma vatandaşları mülklerine vergilendirildi; Bunun için, her beş yılda bir seçilmiş yetkililere, vergi miktarının (kalifikasyon) belirlendiği mülk ve medeni durumları hakkında bir açıklama sundular.

Roma İmparatorluğu'nda, ana gelir kaynağı, arsadan elde edilen gelirin% 10'unda arazi vergisi idi. Sarmaşıklar da dahil olmak üzere meyve ağaçlarının sayısına vergi gibi diğer arazi vergilendirme biçimleri uygulanmıştır. Mülkiyet ve üretim araçları vergilendirildi: gayrimenkul, hayvancılık, değerli eşyalar. Eyaletin her sakini herkes için tek bir anket vergisi ödemek zorunda kaldı. Dolaylı vergiler de vardı (mal alıcılarına aktarıldı): bir ciro vergisi -%1, kölelerdeki ticarette özel bir ciro vergisi -%4, kölelerin serbest bırakılması için bir vergi - değerlerinin%5'i. MS 6'da İmparator Augustus%5 oranında bir miras vergisi getirdi. Sadece Roma vatandaşları miras vergisine tabi tutuldu. Vergi hedeflendi. Alınan fonlar profesyonel askerler için emeklilik sağlamak için kullanıldı.

Nihayetinde

%% Vergilendirme, dünyanın hemen hemen her ülkesindeki hükümetler tarafından bireyler veya kuruluşlar üzerinde zorunlu vergilerin dayatılmasıdır. Vergilendirme öncelikle hükümet harcamaları için geliri artırmak için kullanılır, ancak başka amaçlara da hizmet edebilir.

Vergilendirme tarihi, paranın ortaya çıkmasından önce eski zamanlara kadar uzanır. Ve devlet sisteminin gelişimine paralel olarak hızla gelişti. Bu, devletin varlığı için ayrılmaz bir unsurdur. Vergilendirme süreci bugüne kadar devam ediyor.